Tadeusz Rolke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Rolke
Ilustracja
Tadeusz Rolke (2018)
Data i miejsce urodzenia

24 maja 1929
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

fotografia

Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa
Tadeusz Rolke (2008)
Tadeusz Rolke z Lechem Emfazym Stefańskim podczas "Mironaliów" - Warszawa, 15 czerwca 2008

Tadeusz Rolke (ur. 24 maja 1929 w Warszawie) – polski artysta fotografik, prekursor polskiej fotografii reportażowej.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Syn Tadeusza Rolke, dyrektora administracyjnego Ratusza Miasta Stołecznego Warszawy oraz Zofii[1]. Uczęszczał do szkoły powszechnej Heleny Chełmońskiej w Warszawie, a po wybuchu II wojny światowej kontynuował naukę w ramach tajnego nauczania. Był członkiem Szarych Szeregów, uczestnikiem powstania warszawskiegona Mokotowie Dolnym (pseud. "Wilk"). Po 2 września 1944 trafił do obozu przejściowego w Pruszkowie, a następnie został wywieziony na prace przymusowe w głąb Niemiec: poprzez obóz przejściowy we Frankfurcie nad Odrą trafił do pracy we wsi Dobbrikow w Brandenburgii a następnie został wysłany przez administrację niemiecką w okolice Chwalim w gminie Kargowa a następnie do Mościsk koło Sierpca. Ewakuowany pod Pruszcz Gdański, doczekał wkroczenia Armii Czerwonej w Nowym Porcie w Gdańsku, skąd powrócił do Warszawy w kwietniu 1945.

Uczył się następnie w warszawskim Gimnazjum im. Hugona Kołłątaja a następnie Gimnazjum im. Tadeusza Reytana. Nie został przyjęty na Uniwersytet Warszawski z powodu niewłaściwego pochodzenia społecznego. Studiował krótko filozofię a następnie historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie. Przyjęty na II rok historii sztuki na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Więziony w okresie stalinizmu pod nieprawdziwym zarzutem udziału w nielegalnej organizacji "Ruch Uniwersalistów", mającej rzekomo na celu obalenie ustroju państwowego. Skazany na 7 lat więzienia, przebywał w Zakładzie Karnym w Barczewie i Iławie; zwolniony na mocy amnestii w 1954. Z powodu oskarżeń politycznych nie mógł kontynuować studiów.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Początki jego twórczości przypadły na lata 50. XX w. W fotografii reportażowej starał się oddawać polską rzeczywistość, tworzyć interwencyjną fotografię reportażową. Zajmował się m.in. warunkami życia Cyganów w podwarszawskich miejscowościach. Rejestrował też życie artystyczne stolicy. Publikował w tygodnikach: "Stolica", "Świat" oraz w miesięcznikach „Polska” i „Ty i Ja”. Fotografował modę dla "Przekroju", ukazującego się wówczas w Krakowie. Od 1970 r. przebywał na emigracji w Niemczech. Jego prace znalazły się na łamach "Sterna", "Die Zeit", "Der Spiegel" i "Art". W Polsce ponownie w latach 80. Autor wystaw fotograficznych, m.in.: "Świat to teatr", "Przemoc, seks, nostalgia" i in. Przewodniczył jury Konkursu Polska Fotografia Prasowa '99. Współpracował z „Magazynem Gazety Wyborczej” i wykładał na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Warszawskiej Szkole Fotografii dr Mariana Schmidta. Jest współzałożycielem wydawnictwa „edition.fotoTAPETA”, mającego siedzibę w Warszawie i Berlinie.

25 czerwca 2010 został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[2].

W 2013 był jednym z dwóch głównych bohaterów filmu "Dziennik z podróży" (reż. Piotr Stasik)[3].

W 2021 został laureatem Złotego artKciuka 2021 przyznawanego na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd[4]

Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z historyczką sztuki Wiesławą Bąblewską (1930-2017)[5]. Ma córkę Judytę i wnuczkę Małgorzatę. Mieszka w Warszawie, na Mokotowie.

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Targ, ryby i pstryk! (Rozmowę z Tadeuszem Rolke przeprowadziła Verena Majchrowska; "Przekrój" 2002, nr 21, s. 25-27);
  • Barbara Kosińska, Rolke - jeden z wielu możliwych ("Nowe Książki" 2007, nr 1, s. 39-41);
  • Moje lubelskie lata. Z Tadeuszem Rolke rozmawia Wioletta Wejman [w:] Grupa "Zamek". Konteksty, wspomnienia, archiwalia, Lublin 2009, s. 307-309;
  • Dobrze czuję się na starych uliczkach, choćby na Lwowskiej (rozmowę z Tadeuszem Rolke przeprowadził Bartosz Bator; "Dziennik. Polska, Europa, świat" 2009, nr 133, dodatek "Warszawa", s. 4-5);
  • Prawda fotografii (rozmowę z Tadeuszem Rolke przeprowadziła Justyna Kopińska; "Wprost" 2009, nr 26, s. 68-69);
  • Ucieczka w modę (rozmowę z Tadeuszem Rolke przeprowadził Jacek Tomczuk; "Newsweek Polska" 2013, nr 20, s. 86-89);
  • Chris Niedenthal, Tadeusz Rolke ("Forbes" 2015, nr 2, s. 160-164);
  • I widzisz, ze to jest fota. Z Tadeuszem Rolke rozmawia Dorota Jarecka ("Nowe Książki" 2015, nr 8, s. 4-7);
  • Rzetelny kadr (rozmowę z Tadeuszem Rolke przeprowadziła Kalina Błażejowska; "Tygodnik Powszechny" 2015, nr 40, s. 62-66);
  • Czułość (z Tadeuszem Rolke rozmawia Justyna Dąbrowska; "Wysokie Obcasy" - dodatek do "Gazety Wyborczej", 2016, nr 50, s. 44-47);
  • Pejzaże twarzy. Z Tadeuszem Rolkem rozmawiają Agnieszka Sabor i Piotr Kosiewski ("Odra" 2017, nr 2, s. 75-78);
  • Magdalena Dubrowska, Powiedz razem z Tadeuszem Rolkem: będzie dobrze! ("Gazeta Wyborcza" 2018, nr 190, dodatek "Co Jest Grane", s. 11);
  • Łatwo zrobione zdjęcia szybko odchodzą w niepamięć (z Tadeuszem Rolke rozmawiała Małgorzata Piwowar; "Rzeczpospolita" 2018, nr 227, s. 22-23);
  • Jędrzej Nowicki, 90 lat Warszawy Rolkego ("Gazeta Wyborcza" 2019, nr 64, dodatek "Gazeta Stołeczna", s. 8);
  • Rzecz o uczuciach / Tadeusz Rolke. Rozmawia Dawid Karpiuk ("Newsweek Polska" 2023, nr 23, s. 88-91).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Robert Jarosz, Tadeusz Rolke - biografia. artmuseum.pl, 2017-02-21. [dostęp 2024-05-10].
  2. Gloria Artis dla Tadeusza Rolke. mkidn.gov.pl, 2010-06-28. [dostęp 2012-11-21].
  3. Dziennik z podróży | Piotr Stasik [online], Ninateka [dostęp 2024-04-02] (pol.).
  4. XIII Interdyscyplinarny Festiwal Sztuk Miasto Gwiazd [online], Portal Urzędu Miasta Żyrardowa [dostęp 2022-10-04] (ang.).
  5. Wiesława Bąblewska-Rolke. nekrologi.wyborcza.pl, 2017-02-21. [dostęp 2024-05-10].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]